Wat was de oorspronkelijke naam van ‘Bingo’?

Om een bingospel te winnen moet een speler nummers op een kaart matchen met nummers die willekeurig door de beller worden genoemd. Het is een wereldwijd fenomeen en vandaag de dag, alleen al in Noord-Amerika, besteden spelers meer dan 90 miljoen dollar aan bingo elke week.

Het spel dat wij nu “Bingo” noemen, vond zijn oorsprong in Italië in de 16e eeuw en stond bekend als “Lo Guico del Lotto D’Italia”.

Toen het spel naar Frankrijk migreerde, werd het ‘Le Lotto’ genoemd. Het bereikte Duitsland in de vroege jaren 1800. Daarna verspreidde het zich snel over Europa en de rest van de wereld.

Wereldwijd Bingo

Buiten Europa wordt bingo vandaag de dag over de hele wereld gespeeld.

  • Het Verenigd Koninkrijk heeft sinds de jaren vijftig een liefdesaffaire met bingo. In vele steden en gemeenten zijn er uitgestrekte uitgaansgelegenheden, bekend als “Bingo Halls”, gewijd aan het spel. Bingo werd soms ‘Housey Housey’ genoemd, omdat de dekking van alle nummers op een kaart een ‘Full House’ zou worden genoemd.
  • Met Italiaans erfgoed, is het niet verwonderlijk dat Rome is een ander centrum voor grote Bingo spelen. Er zijn inderdaad meer dan 300 bingozalen in heel Italië en de 90-ball versie is het populairste formaat.
  • In Rusland spelen de mensen bingo via interactieve televisie vanuit het comfort van hun eigen huis.
  • Chinese Bingo kaarten gebruiken Mandarijn of Pinyin karakters in plaats van nummers.
  • Indianen noemen Bingo Housie of Tambola.
  • Het Australische Gambling Research Center heeft gemeld dat bingo zelfs populairder is dan poker in het hele continent.

Veel mensen kiezen om te spelen Bingo voor de mogelijkheid van het winnen van geld, maar veel zal spelen gewoon voor het sociale aspect. Studies suggereren dat bingospelers vinden dat naar een plaatselijke bingohal gaan hen helpt om zich minder verveeld en sociaal geïsoleerd te voelen dan thuis te blijven. Bovendien zijn er gezondheidsvoordelen aan het spelen van Bingo buiten de sociale en monetaire beloningen.

Bingo Vleugels

De nogal denigrerende uitdrukking “bingovleugels” is in de afgelopen 30 jaar gemeengoed geworden.

Als iemand zijn arm opheft om ‘Bingo’ te roepen, kan de onderkant van de bovenarm bloot komen te liggen. Meestal zal de winnaar met zijn kaart zwaaien en het vlees onder de arm kan wiebelen. Dit slappe vlees is wat mensen “bingo vleugels” noemen.

Veel vrouwen nu obsederen over toning dit deel van hun lichaam en persoonlijke trainers bieden een hele reeks oefeningen specifiek gericht op bingo vleugels.

Bingo of Brandy?

Etymologie is de studie van de geschiedenis en de oorsprong van woorden. Er zijn echter vaak tegenstrijdige verklaringen over hoe woorden in onze taal zijn gekomen. Het woord “Bingo” is een interessant voorbeeld.

Een Amerikaans woordenboek uit 1861 suggereert dat het woord, “bingo” slang was voor sterke drank zoals brandy. Een drink spelletje van rond die tijd ondersteunt de suggestie.

In het moderne spraakgebruik is “bingo” een term die vaak wordt gebruikt om een moment van triomf of realisatie aan te duiden. Als een puzzel is opgelost, hoor je mensen uitroepen: ‘Bingo’. Of die uitdrukking werd aangenomen nadat het bingospel was ingeburgerd of daarvoor, is een onbeantwoorde vraag.

Beano

In de VS was Bingo oorspronkelijk bekend als ‘Beano’. Op kermissen en braderieën trok een beller genummerde schijven uit een doos en de spelers bedekten de nummers op hun kaarten met bonen. Als alle nummers op een kaart waren gedekt, riep de speler ‘Beano’ om zijn prijs op te eisen.

Anekdotisch is dat een speelgoedverkoper, Edwin Lowe, in 1929 op een kermis in Atlanta, Georgia, iemand in zijn opwinding “Bingo” hoorde roepen in plaats van “Beano”. Het kan zijn dat Mr Lowe het verkeerd gehoord heeft. Toch werd het moderne bingospel geboren.

Hoe Edwin de Amerikaanse Droom realiseerde

Edwin Lowe, zoon van een orthodoxe rabbijn, was een Poolse immigrant in de VS.

Nadat hij in 1929 de “Bingo”-oproep had gehoord, betaalde hij een professor wiskunde aan de universiteit van Columbia om hem te helpen bij het uitwerken van de cijfercombinaties op de bingokaarten. Een jaar later hadden ze 6.000 unieke combinaties. Dit verminderde de kans op meerdere winnaars in een spel aanzienlijk.

Lowe’s bedrijf verkocht Bingo kaarten in heel Amerika.

Een katholieke priester uit Pennsylvania zag de mogelijkheid om geld in te zamelen voor de kerk door bingokaarten te verkopen. Al snel gebruikten kerken in het hele land Bingo voor fondsenwerving. Zelfs in staten waar gokken verboden was, was bingo toegestaan als een manier om geld in te zamelen.

In 1934 werden in de VS elke week meer dan 10.000 bingospelen gespeeld. Vandaag zijn Utah en Hawaï de enige plaatsen in de VS waar u geen bingo kunt spelen, omdat zij een verbod op alle vormen van gokken hebben.

Het bedrijf van Edwin Lowe produceerde niet alleen bingokaarten, maar ontwikkelde en bracht ook het spel Yahtzee op de markt. Naar verluidt zag hij een echtpaar het spel spelen op een boot en kocht hij ter plaatse de rechten van het spel.

Edwin Lowe verkocht zijn bedrijf in 1973 voor 26 miljoen dollar aan het gevestigde familiebedrijf Milton Bradley.

? SpelBingo
Oorspronkelijke naamLo Guico del Lotto D’Italia
Bingo’s Originele Naam